Понекогаш,
не се препознавам
ни мир од немир разделувам
сенката не си ја чувам,
телото од мене го прогонувам.
И ништо тогаш нема смисол,
објаснување, ни одговор...
Понекогаш ,
претерувам
залет земам, замижувам
дистанци не почитувам
ѕверот го хранам, го разгалувам
за да ме погали,
за да ме скокотне
и да ми помогне
да заборавам
No comments:
Post a Comment